مقایسه یافته های بالینی و رادیولوژیک در ترومای بینی و بررسی اپیدمیولوژیک آن در مراجعین به اداره کل پزشکی قانونی استان آذربایجان شرقی در سال 87-1386

زمینه و هدف: شکستگی استخوان بینی شایع ترین شکستگی استخوان های صورت می باشد. علیرغم اینکه تشخیص آن آسان به نظر می رسد ولی گاه تشخیص آن به صورت مسأله ای بغرنج تظاهر می یابد. با عنایت به دیه قابل توجه شکستگی بینی در قانون مجازات اسلامی، تشخیص و تأیید شکستگی جدید استخوان بینی به جهت احقاق حق طرفین دعوی بسیار مهم و ضروری است. روش بررسی: در این مطالعه که از نوع بررسی موارد (case- series) می باشد. 1019 نفر از مراجعین اداره کل پزشکی قانونی آذربایجان شرقی در سال 86 و 87 که ادعای وارد شدن ضربه به بینی را داشتند، ابتدا توسط پزشکان قانونی واحد معاینات مورد معاینه قرار گرفتند و سپس رادیوگرافی استخوان بینی آنان توسط متخصص آن اداره کل بررسی شد و در ادامه مصدومین توسط متخصص گوش و حلق و بینی آن اداره کل معاینه شدند. یافته ها: اکثر افراد بررسی شده مرد (6/87%) بودند، میانگین سنی حدود 20 سال و تحصیلات اغلب افراد در حد دیپلم و یا زیر دیپلم بود. 3/44% افراد شغل آزاد داشتند. فاصله زمانی بین ایراد ضربه و معاینه اغلب 3-2 روز بود. در معاینه تخصصی گوش و حلق و بینی در 9/51% موارد وجود شکستگی بینی تأیید گردید ولی در گزارش متخصص رادیولوژی وجود شکستگی بینی در 4/60% موارد گزارش گردید. شایع ترین علایم مثبت در معاینه گوش و حلق و بینی تورم و کریپیتاسیون بودند. در حدود 80% موارد یافته های بالینی با نتایج رادیولوژی همخوانی داشت ولی در 20% موارد این همخوانی رؤیت نشد. نتیجه گیری: با توجه به عدم همخوانی نتایج یافته های بالینی و رادیوگرافی در یک پنجم افرادی که دچار ترومای بینی شده بودند، ضروری است که در مطالعه دیگری با بهره گیری از روش های تشخیصی دیگری (مثل سی تی اسکن) که دقت بیشتری دارند، مشخص شود در حالاتی که در تشخیص شکستگی بینی، اختلاف بین یافته-های بالینی و یافته های حاصل از مشاهده گرافی ساده پیش آمد، کدام یک قابل اعتماد و ارجح خواهد بود؟